مینای دل

خدایا! از تو معجزه می خواهم

معجزه ای بزرگ در حد خدا بودنت

توخود بهتر می دانی

معجزه ایی که اشک شوقم را جاری کند

ناامید نیستم ....فقط دلتنگم...

خدایا!

              این بارتایید کن

                                     استعفایم را می گویم...

خسته ام از زندگیبگذار تمامش کنیم...

تو از بنده ای همچو من راحت می شوی

                               بندگانت از بدی هایم 

ومن از زندگی...

نبودنم چیزی از این دنیا نمی کاهد..

                         می بینی انصاف را از تو اموختم...

پس

            خدایا تمامش کن....

من نه عاشق بودم نه محتاج نگاهی که بلغزد بر من....

من خودم بودم ویک حس غریب که به صد عشق وهوس می ارزید...

من خودم بودم ودستی که صداقت می کاشت 

                                                     گرچه در حسرت گندم پوسید....

من خودم بودم وهر پنجره ای که به سرسبزترین نقطه بودن وا بود و

                                               خدا می داند بی کسی از ته دل بستگی ام پیدا بود....

من نه عاشق بودم نه دلداده به گیسوی بلند نه آلوده به افکار پلید...

من به دنبال نگاهی بودم که مرا از پس دیوانگی ام می فهمید.....

به رسم ادب اول سلام

                 یه مدت نبودم ولی 

                                           الان برگشتم....

به وایبر ولاین وتلگرام علاقه ای ندارم 

                        عاشقه همین وبلاگ ومحیط آرومشم...

پس امیدوارم دوستان قدیمی دوباره سری به وبلاگ 

                                                         پرخاطره مون بزنن...

سعی می کنم غمگین ننویسم ولی می دونم که نمی تونم ....

 منتظره دوستان قدیمی والبته جدید هستم...